شیوع اختلالات عادت ماهانه و عوامل مرتبط با آن در دختران دبیرستانی شهرستان ساری

سابقه و هدف: اختلالات عادت ماهانه شامل دیسمنوره، آمنوره و اولیگومنوره همواره از شکایات آزاردهنده زنان، به خصوص در دوره جوانی، می باشند که باعث کاهش کیفیت زندگی این بیماران می شود. این مطالعه با بررسی دختران دبیرستانی شهرستان ساری به بررسی شیوع این اختلالات و عوامل مرتبط با آن ها پرداخت. مواد و روش ها: با طراحی یک مطالعه توصیفی و تحلیلی به صورت مقطعی نمونه گیری به صورت خوشه ای انجام شد و در مجموع 1140 دختر دبیرستانی وارد مطالعه شدند. دختران مورد مطالعه به یک پرسشنامه با 24 سؤال پاسخ دادند. قد، وزن، دور کمر و دور باسن دانش آموزان اندازه گیری شد. در انتها داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار spss نسخه 17 و با شاخص های مرکزی و پراکندگی و آزمون های 2χ، student-t و mann whitney تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن نمونه ها 2/2 ± 4/15 سال و میانگین شاخص توده بدنی (body mass index یا bmi) آن ها 1/6 ± 4/21 کیلوگرم بر متر مربع بود. متوسط تعداد روزهای عادت ماهانه در هر دوره 1/1 ± 3/6 روز بود. 2/1 درصد نمونه ها آمنوره، 6/1 درصد منوراژی، 2/32 درصد لکه بینی بین عادت ماهانه، 5/5 درصد پلی منوره، 9/9 درصد اولیگومنوره، 5/95 درصد حداقل یکی از شکایات مربوط به دیسمنوره و 8/66 درصد یکی از علایم سندرم قبل از قاعدگی را داشتند. خون ریزی طولانی تر از 10 روز فقط در 2 درصد دختران وجود داشت ولی خون ریزی 8 روز و بیشتر در 10 درصد نمونه ها دیده شد. 4/32 درصد از نمونه ها به دلیل خون ریزی طولانی و 2/28 درصد به دلیل اولیگومنوره به پزشک مراجعه کرده بودند. در کسانی که پلی منوره داشتند مصرف هورمون به طور معنی داری بیش از افرادی بود که این مشکل را نداشتند (15 درصد در مقابل 7/3 درصد). استنتاج: این مطالعه نشان داد که میان متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق با سایر مطالعات تفاوت هایی وجود دارد که علل آن را می توان تفاوت های فرهنگی و نژادی دانست.